Świat jest piękny!

No, w końcu piszę posta. Mam nadzieję, że ktoś tu zagląda jeszcze.

Od dwóch dni mam fantastyczny humor. Te ostatnie dwa lata były takie... zacharowane. Dużo działo się w mojej duszy, natomiast wszystko poza nią - ludzie i świat - pozwoliły o sobie zapomnieć. Nie wiem, czy rozumiecie. Traciłam w tym czasie moje relacje z ludźmi, a świat nie istniał, był tylko taką materią do przemieszczania się. Przemieszczania, by funkcjonować, a funkcjonować, by myśleć. Myśleć, myśleć, ale mało poza tym. Te wakacje uważam za stracone. Teraz biorę się w garść.
I tak oto niedawno przypomniałam sobie, że w tym świecie można się nie tylko poruszać. I zaczęłam od rozglądania się. Myślę, że wiele ludzi ma taki problem.
A ten świat wygląda. Naprawdę, I t całkiem nieźle. I warto mu poświęcić trochę uwagi. A nawet dużo.
Czy jak idziecie ulicą, po 8 godzinach w szkole, z świadomością, że następne tyle poświęcicie na zrobienie wszystkiego na jutro - bo klasówka, bo referat, bo 20 stron monotonnych zadań z matmy - przystajecie na chwilę, żeby popodziwiać liście klonu, przez które przedziera się popołudniowe światło, a lekkie muszki tańczą wokół nich magiczne tańce?
Zapewne nie.
A szkoda.
Nie trzeba Nowej Zelandii, by podziwiać piękno przyrody. Oczywiście, New Zeland jest niesamowita. Ale nie jesteśmy w Nowej Zelandii, a mimo to piękno jest wszędzie wokół nas. Tylko bardziej ukryte.
Na tym też właśnie polega fotografia. Ktoś sfotografuje te liście klonu w tym cudownym ujęciu, i inni potem będą je podziwiać i wołać "ale piękne!".
Ci sami ludzie, którzy koło tych liści klonu w słońcu przeszliby całkowicie obojętnie, nie zwracając uwagi na to, że one tam są. I ludzie zajmują się fotografią, by inni mogli to dostrzec. I nie tylko dostrzec, ale i uchwycić na długo.
Długo wielkości na zawsze.

I chciałabym też zaznaczyć, że nie rozumiem ludzi wierzących, którzy tak bardzo boją się teorii ewolucji. Jakby tak się zagłębić, wcale nie jest bardziej logiczna niż kreacjonizm (że Bóg powiedział i się nagle stało). No bo pomyślcie - cała ta różnorodność, złożoność, to, że te zespoły komórek funkcjonują, że to się rozmnaża, że to żyje, czuje, ma świadomość (wybiórczo)... I to wszystko sobie po prostu, samo miało powstać z jednego rodzaju komórki, a ta cholera wie skąd, a ta znowu z jakiegoś bum nicości, jakiejś materii i antymaterii...
Nie mówię, że teoria ewolucji nie jest prawdą. Na prawie na pewno jest. Tylko pytanie, czy to się dzieje samo z siebie.
Ja jestem osobą wierzącą, jakkolwiek na to z pozoru nie wygląda. I dla mnie w ewolucji jest pełno Boga.
Ale nie ważne, czy wierzycie, czy nie, czy świat jest dla was dziełem Boga*, czy przypadku, tak czy tak warto jest sobie przypomnieć to, co za pewne każdy wiedział, jak był mały - że świat jest piękny.
I to bardzo.

*(błagam, nie wyobrażajcie sobie tutaj jakiegoś dziadka z brodą i dużymi kaprysami)



Właśnie. Miałam się wypowiedzieć na temat pastafarianizmu.
Czy ci ludzie w to wierzą? Moim zdaniem dla większości z nich to tylko appearance, dla niektórych kółko rozrywkowe, a dla niektórych, nielicznych wiara. W każdym razie ja się pod tą akcją podpisuję.
Skoro appearance (coś w rodzaju przedstawienia), to o co w nim chodzi?
O tolerancję religijną. Jak słyszeliście, pastafarianie i pastafarianki złożyły wniosek o wpisanie tejże religii jako oficjalne działanie takiego kościoła. I rozpętała się afera.
I cała ta właśnie afera ukazuje niedoskonałość przestrzegania prawa. No bo tak: mają wymaganą minimalną liczbę wyznawców/wyznawczyń? Mają. Twierdzą, że wierzą? No twierdzą. Więc o czym jeszcze gadamy? Mamy Kościół. A, to, że komuś się wydaje ta wiara absurdalna, to już inna sprawa. Niektórym, a nawet wielu, chrześcijaństwo wydaje się absurdalne. A to, że komuś się wydaje, że oni się bawią i wcale w to nie wierzą - to niech to udowodni. Nie da się? No nie da.
Tak więc Kościół Pastafariański zrobił urzędy w trąbę. I udowodnił, że wolność religijna cały czas pozostawia dużo do życzenia.
Druga sprawa to krzyż. W sejmie państwa świeckiego (niezależnego od żadnej religii) wisi znak pewnej religii. I to jest moim zdaniem chore. Nie jesteśmy państwem wyznaniowym, więc jakim prawem ma tam wisieć krzyż katolicki?
Tak więc pastafarianie/nki stwierdziły, że skoro znak katolicyzmu ma miejsce w sejmie, to i znak pastafarianizmu - durszlak - też może sobie tam wisieć. I złożyli taki wniosek. Oczywiście odrzucono.
Ci ludzie niekoniecznie chcieli durszlak w sejmie - chcieli braku krzyża w sejmie. I ja t popieram. Bo państwo ma być religijnie neutralne, dla wszystkich religii i ich braku.
Więc dla mnie pełne TAK dla pastafarianizmu.


A teraz sesja. Modelką była Leen DC należąca do Reven Stine. Cykałyśmy zdjęcia dwie godziny aparatem jej wujka (ja jej Leenie, a ona mojej Nikki), a efekty niezmiernie mnie zadowalają. Jedna z najbardziej udanych sesji które zrobiłam.

No, do następnego posta! :)